Μπαίνω μια μέρα στον Ναυτίλο και βρίσκω στον πρώτο πάγκο μια παλιά έκδοση του «Παλαιοβιβλιοπώλη Μέντελ» του Στέφαν Τσβάιχ και το ξεφυλλίζω. Γυρίζω προς τον Τσάκαλο που με ρωτάει τι μελετάω με τόση εμβρίθεια και του λέω: «Μπράβο, Τσάκαλε! Επιτέλους, αποφάσισες να βγάλεις την αυτοβιογραφία σου!». Έλαμψε! Δεν έχω ξαναδεί στο πρόσωπό του τόση χαρά και περηφάνια… άρχισε να γελάει ασταμάτητα!