ΕΝΑ ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

H παρούσα έκδοση διερευνά όχι μόνο την παραγωγή φωτογραφικών εικόνων αλλά επιχειρεί μέσα από διαφορετικά επίπεδα ιστορικής προσέγγισης να ερμηνεύσει τα στοιχεία εκείνα που παραμορφώνουν, αλλοιώνουν, κατακερματίζουν την πραγματικότητα της φωτογραφικής πράξης.

Η αλληλεπίδραση της τεχνολογίας από τον 19ο στον 20ό αιώνα με τη σύνθεση της εικόνας πολλές φορές αποκλίνει (ενίοτε και συγκλίνει) προς μια συγκεκριμένη αισθητική εμπειρία. Πάντοτε, όμως, καταγράφει μια τελική και καθοριστική διαμόρφωση κάδρου, οπτικής γωνίας και υποκειμενικής ερμηνείας του φωτός. Ο τελικός στόχος της αποτύπωσης μιας φωτογραφικής εικόνας είναι να βιωθεί η πραγματικότητα ή να δομηθεί μια νέα αισθητική αντίληψη;

Η φωτογραφία ως μια μη χειρωνακτική παραγωγή, βασισμένη μόνο στη γνώση του μέσου και της χρονικής διαμεσολάβησης, οφείλει να κατακτά κάποια συστήματα αισθητικής και ήθους διαφορετικά ταξινομημένα από τις άλλες τέχνες, ίσως γιατί δεν εμπεριέχει την άρθρωση μιας καθαρά πνευματικής διεργασίας ή σκέψης, αλλά σχεδόν πάντοτε αποτυπώνει μια στιγμιαία και εντελώς υποκειμενική ερμηνεία της ιστορίας ή της κοινωνίας.

Επειδή η συνένωση της ηθικής με την τέχνη εμπεριέχεται στο γνώριμο διαχρονικό και φιλοσοφικό αίτημα ήδη από την εποχή του Διαφωτισμού, εμείς θα επιχειρήσουμε να υποστηρίξουμε ότι το ύφος (style) δεν είναι τόσο ζήτημα τεχνικής όσο θέασης, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Marcel Proust. Τελικά, μήπως η τέχνη της φωτογραφίας, πέρα από οποιαδήποτε χωρο-χρονική συνθήκη, είναι μια παρακαταθήκη εικόνων πλήρης σημασιών; (Maurice Merlau-Ponty)