Ο Χ.Π. επιστρέφει με το τρένο για λίγες μέρες στον τόπο όπου γεννήθηκε, μια μεθοριακή πόλη στη Βόρεια Ελλάδα, με σκοπό να πουλήσει το πατρικό του σπίτι. Με ένα ντοσιέ γεμάτο έγγραφα περιπλανιέται στους δρόμους αναζητώντας ένα συμβολαιογραφείο και μια πόλη που πιθανότατα δεν υπάρχουν πια.
Με μάτια κατακόκκινα και φωνή βραχνή, φλυαρεί ακατάπαυστα και βιαστικά, μονολογεί, συνομιλεί με αγνώστους, αλλά και όσους δεν χάνουν ευκαιρία να τον κρίνουν, να τον ειρωνευτούν και να τον καταδικάσουν. Ο Χ.Π., μια ανυπεράσπιστη φιγούρα, κωμική και τραγική ταυτόχρονα, με έναν μαγικό τρόπο διαχέεται μέσα στην πόλη, φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν, χώνει παντού τη μύτη του, προκαλεί και προκαλείται, γίνεται θέμα συζήτησης. Ανάμεσα σε κενά μνήμης, λιποθυμικά επεισόδια, μπόλικη συνειδησιακή σύγχυση και γκροτέσκα συμβάντα, η αφήγηση «παρακολουθεί» ασθματικά την τεθλασμένη, αβέβαιη πορεία του πρωταγωνιστή. Ένα ταξίδι "πέρασμα ή έξοδος απ΄ την Αχερουσία της μνήμης", μια περιπέτεια υπαρξιακής αγωνίας σε μια πόλη-φάντασμα της δεκαετίας του ΄80.