Ένας άντρας περπατάει στους δρόμους μιας παραθαλάσσιας πόλης. Ψάχνει το παιδί του. Τον γιο του που έχει εξαφανιστεί εδώ και κάποιες μέρες. Σκέφτεται, θυμάται και αγωνιά. Επιστρέφει σε γεγονότα, εικόνες, στιγμιότυπα και συμβάντα. Ανασύρει κουβέντες, καβγάδες και κυρίως πληγές. Προσπαθεί να ανιχνεύσει τα λάθη του. Να εντοπίσει τη δική του ευθύνη γι’ αυτή την απουσία. Στη διάρκεια της ανέλπιδης αυτής αναζήτησης, θα βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τρεις γυναίκες-κλειδιά. Στις φευγαλέες συναντήσεις τους θα γυρέψει στοιχεία, απαντήσεις και παρηγοριά. Παράλληλα παλεύει με την κατάρρευση της προσωπικής του υγείας, χωρίς ωστόσο αυτό να τον εκτρέπει από τον δρόμο του. Ένα δρόμο που μοιάζει πλέον με αδιέξοδο.

Μια νουβέλα για το αβάσταχτο βάρος της γονικής ευθύνης, γραμμένη με συγκινητική απλότητα, ειλικρίνεια και ευαισθησία. Ένα δύσκολο προσωπικό ταξίδι που απεύχεται να κάνει κάθε άνθρωπος που μεγαλώνει ένα παιδί. Μια παρατεταμένη άσκηση αυτοκριτικής υπό το εξεταστικό και ενίοτε σκληρό φως της αγάπης, στο οποίο ο καθένας θα βρει κομμάτια του εαυτού του.