Ο ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ ΩΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ

Στις αλκυονίδες μέρες ενός αναπότρεπτου Μηδενισμού, που επρόκειτο να ροκανίσει τα πνευματικά θεμέλια της Δύσεως, ο Νίτσε, σαλπίζοντας παράταιρα σαν πρώιμο χελιδόνι, προέβη σε ορισμένες σκληρές διαπιστώσεις. Ήταν από τους πρώτους που ομολόγησαν ανυποκρίτως ότι, σε μία κοινωνία χωρίς Θεό και αντικειμενικά μέτρα της αλήθειας, οι μεταφυσικές βεβαιότητες διαλύονται, ενώ το καλό και το κακό αποχαιρετούν τα σημαινόμενά τους. Σ΄ έναν κόσμο όπου αγνοούνται οι λόγοι των όντων και ο σκοπός του γίγνεσθαι, οι αξίες αποθνήσκουν και τα πάντα επιτρέπονται. Οι διαγνώσεις αυτού του οξυδερκούς φυσιολόγου στάθηκαν υποδειγματικές, αλλά οι θεραπείες που πρότεινε, αν πρότεινε ποτέ τέτοιες, δεν είχαν αίσια έκβαση, καθόσον η «δύναμη» από μόνη της απέτυχε να μεταξιώσει τον αποτελματωμένο μας πολιτισμό. Ο Νίτσε φλέρταρε επικίνδυνα με το μηδέν• κοιτούσε επίμονα την άβυσσο, γνωρίζοντας πως τον κοιτά κι αυτή. Και στο τραγικό λυκόφως της ζωής του, τον κατάπιε. Φαίνεται πως δεν εκλείπουν οι τραγικοί ήρωες που προτίθενται να επαναλάβουν το προσωπικό του πείραμα, ωσάν ειδωλοκλάστες κι ειδωλοποιοί. Ο σύγχρονος κόσμος εμπεριέχει στοιχεία από τα λαμπρότερα όνειρα και τους χειρότερους εφιάλτες του. Δεν αποκλείεται αυτό να οφείλεται εν μέρει και στην διδασκαλία του ή τουλάχιστον στο πνεύμα των εποχών που εξέφρασε και προικονόμησε.

Η παρούσα συλλογή μελετημάτων αποσκοπεί στην παρουσίαση και την αξιολόγηση των πιο ρηξικέλευθων νιτσεϊκών ιδεών και των προσλήψεών τους, φωταγωγώντας παράλληλα κάποιες από τις ιστορικές τους συνέπειες. Εμφορείται από μία σαφή κριτική διάθεση, η οποία όμως δεν γίνεται μηδενιστική.