Μα, γιατί τη φώναζαν κόρη; Δεν έχει όνομα; Και γιατί να έχει, αφού άλλαζε να γινόταν κοινωνικό παράδειγμα, από παρακατιανή που γεννήθηκε;
Απομονωμένη στον μικρό της τόπο, βυθισμένη στον μικρό κόσμο της, σταμπαρίστηκε κοινωνικά αποδιοπομπαία. Αλλά, αν και καταδικασμένη στην ανυπαρξία, θα έβρισκε, λέει, τρόπο να αντάλλαζε τη δυστυχία με την ευτυχία!
Πανέμορφη, ξύπνια, ηθική - ήταν τυχαία; Όχι, αφού έσπασε το στενό κουκούλι της, να πετά λεύτερη! Με ψαγμένη σωφροσύνη αξιοποίησε κι όσους καλοσυνάτους βρέθηκαν στο διάβα της, για να μεταμορφωθεί σε σημαντική!
Πάλεψε με ψευδαισθήσεις και πραγματικότητες, δεν έχανε το ζάλο της, ακόμα κι αν ήταν να έκανε φόνο για την ανέγγιχτη γυναικεία της αξιοπρέπεια, ή να τη θυσίαζε να σωζόταν ο παραδεισένιος της τόπος - σπάνιο οικολογικό ενδιαίτημα, στόχος της αδηφάγας παγκοσμιοποίησης;
Έκανε το σωστό...
Πάλεψε σκληρά με τα φτερά της αξιοσύνης της, δίχως να τα κάψει έγινε ο τρόμος των αδιάφορων στην παραποντιά των επωνύμων η ελπίδα κάθε "ανώνυμου", αλλά γινατεμένου ενάντια στις λογής, λογής αδικίες κι αηδίες.
Η ανθρώπινη και κοινωνική συνθήκη είναι για να τηρείται, μάθαινε είναι και να καταστρατηγείται για την υπαρξιακή της δικαίωση, πίστευε...