Μια φούχτα Φως

Μια φούχτα φως
κουμαντάρει το στέρνο μου,
απλώνεται μπάλσαμο,
αίμα καθαρό,
αίσθημα ζωογόνο,
στα μέλη μου.
Βαθιά στο μεδούλι
αντιλαλεί βροντόλαλο
το γέλιο τ’ ανέσπερο,
του μόχτου αντίβαρο,
του μολεμένου κόσμου
η κάθαρση.
Μια φούχτα έπαρση της ύπαρξης,
κι αντάμα ο λόγος
ο αληθινός,
για να μην καμωνόμαστε
ν’ αναγνωρίσουμε
άλλους.
Βαθιά στο καύκαλο
στραφταλίζει
ασυννέφιαστη η ματιά σου
η άδολη,
του κόσμου το αύριο.
Παιδί μου!