Η περίοδος της παλιγγενεσίας δεν έχει σταματήσει να μας εκπλήσσει με τα αποδεικτικά στοιχεία που προκύπτουν μέσα από μελέτες ανοιχτών αρχείων και ιδιαίτερα των ΓΑΚ, αλλά και νέων θεωρήσεων που εδράζονται στις ιστορικές πηγές των πρωτογενών ιστορικών εγγράφων. Η παρούσα εργασία καταπιάνεται κατά κύριο λόγο σε πέντε ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1823-1829: καταδεικνύει μέσα από πρωτογενείς ιστορικές πηγές τη συμβολή του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου (Δεκέμβριος 1822) και την ίδρυση στρατοπέδου εκ μέρους του στο Δραγαμέστο (Αστακός) και στο Λιγοβίτσι Ξηρομέρου (το 1823), αποτελούμενο από Δυτικοελλαδίτες και Μανιάτες οπλαρχηγούς• εξιστορεί τον κατατρεγμό (το 1824) του Ανδρέα Ζαΐμη, του Ανδρέα Λόντου, του Μιχάλη Σισίνη και του Νικηταρά από την κυβέρνηση του Γεωργίου Κουντουριώτη• εξετάζει την αδήριτο ανάγκη δημιουργίας στρατοπέδου στην Ακαρνανία για να χτυπούν τον εχθρό από τις πλάτες, την ίδρυση του στρατοπέδου από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη στο Δραγαμέστο Ξηρομέρου (το 1825) και τους λαμπρούς θριάμβους του• την από τον αρχιστράτηγο Ρίχαρντ Τσωρτς ίδρυση στρατοπέδου στο Δραγαμέστο Ξηρομέρου, το οποίο είχε ως κεντρικό ορμητήριο των επιχειρήσεών του* και τέλος, τη συμβολή του απελευθερωτή της Ακαρνανίας και του Μεσολογγίου (τα έτη 1828-1829) στρατηγού Γεωργίου Βαρνακιώτη. Αυτές οι άγνωστες ιστορικές θεματογραφίες εξετάζονται στο παρόν πόνημα μέσα από πρωτογενείς ιστορικές πηγές των ΓΑΚ και της εθνικής παλιγγενεσίας, καθώς και από μελέτες επιφανών ιστορικών. Αυτά τα ανέκδοτα ιστορικά στοιχεία συλλέχθηκαν με πολυετή έρευνα, καταγράφηκαν και παρουσιάζονται από τον εξ Αρχοντοχωρίου Ξηρομέρου Ακαρνανίας ιστορικό ερευνητή Νικόλαο Θ. Μήτση.