Το τοπίο ήταν ετυμολογικά συνδεμένο με την έννοια του τόπου και έτσι διέθετε πάντα κρυφές, ανομολόγητες προεκτάσεις, έως πρόσφατα ανεκμετάλλευτες. Σήμερα ο λόγος για το τοπίο έχει να δείξει τεράστια θεματική ποικιλία καθώς συνεχώς διευρύνεται η περιοχή του σε επίπεδο θεωρητικό, θεσμικό και στην ίδια την πράξη. Η κατάταξη κατά χρονολογική σειρά των κειμένων που περιέχονται σε αυτή την Ανθολογία εκφράζει, δειγματοληπτικά έστω, την εξέλιξη των σχετικών αντιλήψεων για το ελληνικό τοπίο. Αυτή η πορεία μπορεί να διαβαστεί σε συνάφεια με τις θεωρητικές σκέψεις για το τοπίο γενικά που αναπτύσσονται στο εισαγωγικό κείμενο του Ηλία Κωνσταντόπουλου.