Σε μια πόλη φάντασμα που πλήττεται περιβαλλοντικά, αντηχεί το τέλος του κόσμου. Σε αυτή την ομιχλώδη δυστοπία η Φερνάντα Τρίας τοποθετεί την πρωταγωνίστρια της ιστορίας της, μια γυναίκα που παλεύει να διαβεί αλώβητη την πάλη με τη μοναξιά σε μια αλλόκοτη πραγματικότητα. Μια γυναίκα που δεν θα αποκτήσει ποτέ όνομα, ίσως γιατί δεν έχει σημασία, ίσως γιατί αυτή η γυναίκα είναι ο καθένας και η καθεμία από εμάς. ’λλωστε, «η ροζ γλίτσα δεν ήταν ποτέ η άλγη ή ο άνεμος ή το λιωμένο κρέας. Η ροζ γλίτσα είμαστε εμείς» (The Scotsman).

Στον απόηχο μιας καταστροφικής μετάλλαξης των φυκιών, που πνίγει κάθε μορφή ζωής στην πόλη, η αφηγήτρια παραμένει πεισματικά ανάμεσα στους λιγοστούς κατοίκους που δεν φεύγουν, κόντρα στην πλειονότητα που την έχει εγκαταλείψει. Υπό τον κόκκινο άνεμο και τη ροζ γλίτσα, που απειλεί, θολώνει και σημαδεύει αδυσώπητα τη ζωή και τις επιλογές της, η πρωταγωνίστρια αναλαμβάνει την ευθύνη τριών χαρακτήρων -ο καθένας και μια πτυχή της ζωής της–, αιωρούμενη στο κενό της αναποφασιστικότητας, ανάμεσα στην εξάντληση και την αγάπη, τη φροντίδα και την απόρριψη, μπρος στα θραύσματα της παιδικής της ηλικίας που την κρατούν στάσιμη, όπως τα μολυσμένα νερά που πνίγουν το λιμάνι.

Υπάρχουν πολλά που θα φανούν γνώριμα στον αναγνώστη: τοξικές, ημιερειπωμένες πόλεις, νοσοκομεία, περιβαλλοντική ρύπανση, οικονομική ανισότητα. Μια βαθιά φθορά δυστοπικής μυθοπλασίας αναδύεται στο περιβαλλοντικό τέλος του κόσμου που αποτυπώνει με τη γραφή της η Τρίας, η οποία καταφέρνει να μας χαρίσει αυτό τον «ποιητικό και επίμονο ανεμοστρόβιλο» που «συντρίβει προσδοκίες και γκρεμίζει εσωτερικούς τοίχους» (El Pa?s Colombia).

Ένα ξεχωριστό συγγραφικό κατόρθωμα, υποψήφιο για το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης των National Book Awards 2024 και μεταφρασμένο σε πάνω από δεκαπέντε γλώσσες, το οποίο χαρακτηρίστηκε από τους New York Times ως ένα από τα καλύτερα ισπανόφωνα βιβλία για το 2020.