Η απρόσμενη γνωριμία δυο γυναικών, της Μαριάδνης και της Έβελιν, όπου προέρχονται από διαφορετικές χώρες και μεγαλωμένες με διαφορετικές κουλτούρες στο πέρασμα του χρόνου, γεφυρώνει μια αέναη φιλία. Δυο γυναίκες, κουβαλώντας ηθικές αξίες, με ιδανικά και προπάντων με σεβασμό στον εαυτό τους, καλούνται να αντιμετωπίσουν τις αλλεπάλληλες δοκιμασίες που τις φέρνει η ζωή στο διάβα τους. Γράφοντας η κάθε μια τη δική της περίπλοκη ιστορία, καλούνται από διαφορετικά σημεία του ορίζοντα να διασχίσουν ωκεανούς, να καταλαγιάσουν πολλές φουρτούνες, ελπίζοντας η κάθε μια σ’ ένα απάνεμο λιμάνι. Οι δυο γενναίες μαχήτριες βρίσκουν την κατανόηση και τη συμπαράσταση, η μια στο πρόσωπο της άλλης, και επέρχεται η ψυχική ηρεμία όπου μοιράζονται ανείπωτα μυστικά που δύσκολα να ακουστούν από το ανθρώπινο στόμα γιατί προκαλούν πόνο, ντροπή και λογοκρισία από τα αδιάκριτα στόματα. Ο έρωτας, το πάθος και η αγάπη πρωταγωνιστούν στις ζωές τους, όμως η ζωή δεν είναι πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα. Η ανείπωτη θλίψη των μοιραίων γεγονότων, που θα προκληθεί από τις ταραχώδεις αποκαλύψεις και αντίστοιχα ανακαλύψεις, άραγε θα επισκιάσει το μεγαλείο της εμπιστοσύνης στον περίγυρό τους ή θα γίνει ασπίδα ώστε να προστατεύσει αυτά τα δυο άσπιλα σώματα των ηρωίδων; ’ραγε η Έβελιν θα νικήσει το τέρας της κατάθλιψης έπειτα από την απώλεια του αγαπημένου της Τζόναθαν; Θα βρει το κουράγιο να αντιμετωπίσει το παρελθόν έπειτα από την αναπάντεχη αποκάλυψη ενός αγαπημένου της προσώπου; Θα βρει τη δύναμη να ξεστομίσει την αλήθεια στις κόρες της; Από την άλλη η Μαριάδνη, έχοντας περάσει τα πάνδεινα, βρίσκει καταφύγιο στην αγκαλιά του Αλέξανδρου όπου και γνωρίζει τον αληθινό έρωτα και την αγάπη σε όλο της το μεγαλείο. Όμως επειδή η μοίρα, θέλοντας και μη, απροειδοποίητα ξεσκεπάζει το παρελθόν της, ο Αλέξανδρος άραγε θα σταθεί πλάι της ώστε να ακουστεί με σθένος η αλήθεια στη μοναχοκόρη της;

Αυτές οι δυο γυναίκες μοιάζουν με ανθισμένα δέντρα που μοσχοβολούν άνοιξη, όμως τα άνθη τους θα αντέξουν στη βαρυχειμωνιά;

Δυο ιστορίες γυναικών γεμάτες ποικίλα συναισθήματα ενώνονται με δάκρυα βροχής που φέρνουν στο κατώφλι της πόρτας τους τα δυσάρεστα γεγονότα, αλλά υπ’ όψιν μας ότι πάντα μετά την καταιγίδα έρχεται η ηλιοφάνεια και ακολουθεί το ελπιδοφόρο ουράνιο τόξο. Και ας μην ξεχνάμε… ένας καλός φίλος προστατεύει πάντα τη σκιά μας.