«Ο Φωκάς τού μίλαγε για τα γυρίσματα της τύχης: «Γι΄ αυτό σου λέω παιδί μου, άκου με, κοντεύω τα 90, έχουν δει τα μάτια μου και τι δεν έχουν δει... Τώρα είσαι δυστυχισμένος. Όμως τόσο γοργό, σαν την αλλαγή της μοίρας, δεν είναι ούτε το φτερούγισμα της πιο μακρόπτερης μύγας, έτσι λέει ο αρχαίος ποιητής, δεν λέει;»

Μετά ακολούθησε μεταξύ του ζευγαριού μια μακρά ήρεμη συζήτηση περί απονομής δικαιοσύνης. Κι ο Στέλιος κατέληξε με μια παροιμία που άκουγε από τη γιαγιά του:
«Οι μύλοι των Θεών αργούν, αλλά αλέθουν καλά».