Κάθε δημοκρατία με πολίτες χωρίς ικανοποιητικό επίπεδο παιδείας, κριτικής σκέψης και συνεργατικότητας είναι τυφλή -αν όχι επικίνδυνη. Φυσικά, αυτό αποτελεί κοινή επωδό σε πολιτικές συζητήσεις, τόσο μεταξύ αρνητών της δημοκρατίας ως επιχείρημα κατάλυσής της, όσο και υπέρμαχων του πολιτεύματος, που υποδεικνύουν αυτές τις ελλείψεις ως πηγές των προβλημάτων, των στρεβλώσεων και των λαθών της.

Μήπως, όμως, ισχύει (και) το αντίθετο; Μήπως το χαμηλό πνευματικό επίπεδο των κοινωνιών είναι σύμπτωμα έλλειψης δημοκρατίας; Και τι τελικά είναι αυτή η περίφημη «δημοκρατία»;

Το βιβλίο Δημοκρατία: Οδηγός χρήσης πιάνει το νήμα από την Αθηναϊκή Πολιτεία ως την ερχόμενη ψηφιακή εποχή εξερευνώντας το πώς και το γιατί της συμμετοχικής άμεσης δημοκρατίας -της Δημοκρατίας- αναδεικνύοντάς την ως το βέλτιστο πολίτευμα για την ενίσχυση της πνευματικής, νοητικής και συλλογικής ευφυΐας μιας κοινωνίας. Και αυτό γιατί η συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων και η συνδιαμόρφωσή τους δίνει το αναντικατάστατο κίνητρο στον καθένα να σκέφτεται.

Πώς μπορεί, όμως, ένα τέτοιο σύστημα να λειτουργήσει στις σημερινές συνθήκες; Πώς μπορούμε να λάβουμε μια συλλογική απόφαση χωρίς αντιπροσώπους, ακόμα και σε κοινωνίες με εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια πολίτες;

Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές στα παραπάνω ερωτήματα, να αποτελέσει πηγή σκέψης και, γιατί όχι, έμπνευσης. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η απάντησή τους δεν μπορεί παρά να έρθει από την ίδια την πράξη της Δημοκρατίας.

Αμ’ έπος αμ’ έργον, λοιπόν.