Αν η Αλεξάνδρα
ήταν μια λέξη
θα ήταν σίγουρα ένα ρήμα. Ένα ρήμα με ενέργεια και πάθος.
Ένα ρήμα που ζει στο ανάμεσα. Στο ποιώ.
Ένα ρήμα που αφηγείται και ακούει ιστορίες.
Ένα ρήμα που τριγυρίζει στα λευκά ντυμένο με κόκκινο στα χείλη.
Ένα ρήμα που διερευνά τα βάθη στο χθες, στο σήμερα και στο αύριο. Υπάρχει ένα τέτοιο ρήμα, έτσι δεν είναι;