Αυτό που καθιστά το έργο του Πεσσόα τόσο ενδιαφέρον (και επίκαιρο) είναι ο έξυπνος, απρόβλεπτος τρόπος με τον οποίο ερευνά όχι μόνο την ανθρώπινη ψυχή, αλλά και τη -συχνά αθέατη- σύγκρουση μεταξύ της ατομικής και της κοινωνικής ταυτότητας. Η πολυδιάστατη προσέγγιση της πραγματικότητας που προτείνει, μέσα από τη φωνή των διαφορετικών του προσωπικοτήτων, αντικατοπτρίζει την αναζήτηση για νόημα σε έναν κόσμο που συχνά φαίνεται κατακερματισμένος. Ταυτόχρονα, η γραφή του, με την πολυπλοκότητα και την αμφισημία της, προκαλεί τον αναγνώστη να αναστοχαστεί, να αμφισβητήσει, έως και να επαναστατήσει ενάντια στις έτοιμες απαντήσεις.

Στο Βιβλίο της Ανησυχίας δεν προσφέρονται απαντήσεις ή λύσεις, αλλά, παρ’ όλα αυτά, εξετάζοντας τις άγριες, συχνά ακατανόητες, πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού, ανοίγεται ένα παράθυρο. Κι αν η θέα απ’ αυτό μοιάζει εκ πρώτης όψεως συνηθισμένη, στην πορεία αποδεικνύεται περίπλοκη και αποκαλυπτική- για τον ίδιο τον ψυχισμό μας.

Από τον πρόλογο του Αρη Δημοκίδη