Απολογία Σωκράτους. Η Απολογία αποτελεί το μοναδικό φιλοσοφικό έργο του Πλάτωνα που δεν είναι διάλογος. Πρόκειται για τον απολογη τικό λόγο που εκφώνησε ο Σωκράτης προς τους δικαστές. Διακρίνεται σε τρία μέρη: την κυρίως απολογία, το τμήμα που αφορά στην ποινή που πρόκειται να επιβληθεί, και τη μετά την καταδίκη προσφώνηση προς τους δικαστές. Το έργο αυτό αποτελεί εξύμνηση του χαρακτήρα του Σωκράτη.

Θεαίτητος. Ο Θεαίτητος αποτελεί ένα σπουδαίο κεφάλαιο της πλατωνικής θεωρίας της γνώσης. Ο διάλογος πραγματεύεται το θέμα της γνώσης, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στις ιδέες ή στη θεωρία της ανάμνησης. Παραμένει μέχρι και σήμερα μία από τις καλύτερες εισαγωγές στο πρόβλημα της γνώσης. Το κύριο επιχείρημα έχει ως εξής: Φαίνεται ευλογοφανές να υποστηριχτεί ότι η γνώση είναι αντίληψη, που μοιάζει να συνεπάγεται ότι κριτήριο όλων των πραγμάτων είναι η υποκειμενική συνείδηση. Το σχετικό αυτό δόγμα προβάλλεται, παραδόξως μάλλον, από τον Πλάτωνα ως ισοδύναμο με την άποψη που υποστήριζε ο Ηράκλειτος ότι στα πάντα ρει, έστι δε παγίως ουδέν». Οι απόψεις αυτές, όμως, συνεπάγονται ότι δεν υπάρχει ένας κόσμος κοινής αντίληψης, επομένως τίποτα βέβαιο δεν μπορεί να λεχθεί ή να νοηθεί.