Λυπημένος λέει ο Ήλιος, θα μείνω μόνος σε όλο τον κόσμο να γυρνώ, χωρίς για μένα μια αγάπη να βρεθεί. Τον ακούει η κοντεσίνα η Μαριάν και του δίνει μια συμβουλή.
«Για σένα, Ήλιε, υπάρχει μια συντρόφισσα μοναδική, ακολούθα τα μπαλόνια, εκεί που παίζουν τα παιδιά, μακριά από όπλα και σπαθιά, τους γλάρους που πετάνε λεύτεροι ψηλά, τα λουλούδια που φυτρώνουν και ανθίζουν μοναχά και τότε θα τη δεις, στεφάνι φοράει στα μαλλιά, πλεγμένο με ελπίδα και με όνειρα παιδιών»...