Έβγαλε τα ρούχα της
το στολίδι του κόσμου.
Καλυμμένη ως τον λαιμό
η περηφάνια•
στο βουβό πλήθος μπροστά.
Κομπλάρουν οι αρχές με τα νέα ήθη.
Κορίτσι πράμα
μόνο με τον στηθόδεσμο;
Προτάσσουν τα στήθη τους
τα σύμβολα•
κάνουν πρόβα γι’ άγαλμα
οι γενναίοι.
Του Προμηθέα Δεσμώτη
απόγονοι.
Σου τρων τα σωθικά τα στερεότυπα,
γύπας με στολή.
Χάνεσαι και ξαναγίνεσαι.
Η συγχορδία των οργάνων
παίζει τον ύμνο της θυσίας σου.
Παιάνας της ελευθερίας.
Περπατάς και τραγουδάς,
Ahoo Daryaei•
της αντίστασης το βάδισμα
το βήμα της ιστορίας
θα ισιώσει.
Έτσι γράφεται η ιστορία
με γυμνά χέρια.
Με ακάλυπτα σημεία
που πολεμούν στο Μέτωπο.
Στο τσιμέντο που κάθισες
έλαμψαν τα μάτια της φωτιάς
μια μέρα θα ’ναι εκεί
το άγαλμά σου.
Ο ιερός χώρος του περάσματος
των ανθρώπων
μια μέρα θα ’ναι εκεί
το άγαλμά σου,
σκαλισμένο με το μονοπάτι σου.
Αντυτη να περπατάς, να τραγουδάς.
Αντυτη να σκεπάζεις την ντροπή
με σθένος αγέρωχο.
Στους κακούς τόπους
θα περιφέρουν
το σκήνωμα της δύναμής σου, Ahoo Daryaei.
Το Παγκόσμιο Σώμα σου,
ανυποχώρητη ηδονή
βαλσαμωμένο τρόπαιο των εραστών
της νίκης.
Μια μέρα, Ahoo Daryaei,
θα κάνουν το σπίτι σου Μουσείο
θα ξαπλώνουν στο κρεβάτι σου
να δουν πώς ξυπνούν οι ηρωίδες
θα ξαπλώνουν στο κρεβάτι σου
να δουν τα όνειρά σου.
Σε περίοπτη θέση στο Μουσείο
θα ’ναι η μπούρκα σου.
Σου ’παν να διορθώσεις
τη μαντήλα σου
κι εσύ διόρθωσες τον κόσμο.
Η κλαμένη μαντήλα, κάποτε,
θ’ αποχαιρετά το πλοίο σου
για όλα τα ελάφια της θάλασσας θα κλαίει,
που απροκάλυπτα αναπνέουν
κάτω απ’ τον βυθό.
Οι σκισμένες θάλασσες

θα βουλιάζουν το χιτζάμπ σου.
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!
Έβγαλε τα ρούχα της
το στολίδι του κόσμου
και ξεγυμνώθηκαν οι άλλοι.
Οι άδειοι από όραμα.
Πήραν για τρέλα το θάρρος σου,
Ahoo.
Μα δεν έχει φυλακή για το σίδερο που είσαι.
Περπατάς και τραγουδάς,
Ahoo Daryaei.
Γράφει το τραγούδι σου
η φιλαρμονική του εσωτερικού σου ωδείου.
Γράφονται και κάποιοι στο Ωδείο του αιδοίου σου.
Ευτυχώς που απέτυχε η κλειτοριδεκτομή.
Δες το άγαλμα που σε πελέκησε.
Μέσα του μεγαλώνεις.
Κι εμείς μαζί σου.
Στον δρόμο που βάδισες,
στη ζωή που χάραξες.
Στον κόσμο που μόνη σου
αλλάζεις.
Εσύ, Ahoo Daryaei,
και τα αγάλματα.
Η εικόνα τους, η εικόνα σου,
Του αιώνα η Προτομή.