Μερικές φορές, η αγάπη ανθίζει στις πιο σκοτεινές στιγμές

Ω... Θεέ μου... Ήθελα τόσο πολύ να του μιλήσω, να του πω να με πάρει, να με κάνει δική του, όποιος κι αν ήταν. Τίποτα δεν είχε πια σημασία. Δεν με ένοιαζε ποια ήμουν, ποιος ήταν αυτός, πού βρισκόμασταν. Ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει γύρω μας και το μόνο που ακουγόταν τώρα πια ήταν οι κοφτές ανάσες μας και ο ήχος της βροχής απέξω, σιγανός σαν μουρμουρητό...

Η Λίζι προσπαθεί να ξεφύγει από έναν κόσμο που την πληγώνει. Η οργή μέσα της και η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά της την οδηγούν σε μονοπάτια σκοτεινά, μέχρι που η μοίρα της διασταυρώνεται με εκείνη του Κάιλ, που κουβαλάει κι εκείνος το δικό του φορτίο από ενοχές.

Οι δύο αυτοί άνθρωποι δέχονται να πάρουν μέρος σε ένα παράτολμο επιστημονικό πείραμα: να παραδοθούν ο ένας στον άλλο μέσα στη σιωπή και το σκοτάδι, χωρίς πρόσωπα, χωρίς λόγια. Μπορούν μόνο να αγγίζονται... Η σύντομη αλλά καταλυτική αυτή συνάντηση αλλάζει αμετάκλητα τη ζωή της Λίζι, που επιλέγει να φύγει μακριά κρατώντας καλά φυλαγμένα μέσα της τα μυστικά της.

Χρόνια αργότερα, μια τυχαία αποκάλυψη και ένας απρόσμενος έρωτας έρχονται να ζωντανέψουν τα φαντάσματα που πίστευε ότι είχε θάψει εκεί που ανήκουν, στο παρελθόν. Μπορεί όμως το σκοτάδι να κρύβει για πάντα την αλήθεια; Ή μήπως είναι η σιωπή που τελικά θα την ξεσκεπάσει;

Μια συγκλονιστική ιστορία για την αγάπη, την απώλεια και τη λύτρωση, που δείχνει πως ακόμα και στις πιο θολές στιγμές, το φως μπορεί να βρει το δρόμο του.