Τη στιγμή που γράφεται αυτό το βιβλίο, ο Ραφ κλείνει τα μάτια του. Έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, δεν φοβάται τίποτα, ξέρει ότι το φεγγάρι δύει στα μαύρα νερά. Η καρδιά του χτυπά ακόμα δυνατά από το αίμα που κυλά μέσα του. Αλλά εκείνος είναι κάτι περισσότερο από αίμα και βρεγμένα μαλλιά και βρεγμένα μάτια και μελανιασμένο στόμα. Εκείνος είναι όλες οι προσδοκίες του κόσμου, όλα τα όνειρα που έχουν οι γονείς του για αυτόν, είναι το μέλλον, όχι μόνο το παρόν.