Στην πόλη ανάβουν οι κίτρινες λάμπες των δρόμων. Τα αγόρια φιλιούνται στις πλάτες κι οι κόρες χάνουν το πρώτο τους αίμα...
Ο Ορέστης κοιτάζει το κίτρινο σπίτι, εκεί, όπου ένα πλήθος από κάργιες και κίσσες οργιάζουν. Οδός Αγίων Ασωμάτων. Η Αγγελική με ένα κίτρινο φόρεμα πίσω από το παραθύρι διαβάζει δυνατά Τσέχωφ. Οι κάργιες σκούζουνε και χάνονται προς το κέντρο της πόλης.
Ο Πετράκης αρχίζει να ματώνει. Το φανελάκι του στάζει αίμα. Μια γυναίκα τυλίγει το αγόρι με πελώριες γάζες που καλύπτουν ολόκληρη την πόλη και τα περίχωρα.
O παλιάτσος δίνει το τελευταίο φιλί στον Ορέστη και του σφραγίζει τα μάτια. Με ένα σατέν μαύρο ύφασμα σκεπάζει τον καθρέπτη δίπλα στους κάδους απορριμμάτων.
Κι από τους δρόμους της πόλης αρχίζουν να παρελαύνουν ζογκλέρ, κλόουν, θηριοδαμαστές, πόρνες, μικροί Χριστοί, μαύρες γάτες, ηλικιωμένες δίδυμες γριές, άγιοι των Ευαγγελίων, θυγατέρες της Περσεφόνης και οι γιοί του Αχμέτ με τα περσικά χαλιά κρατώντας στα χέρια τους μια πέρδικα.
Ημερολόγιο. Τέσσερις Δεκεμβρίου της Αγίας Βαρβάρας.
Τα φώτα σβήνουν. Η πόλη σιωπά.
Κι οι πέρδικες γυρίζουν στα βουνά.