ΣΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ ΧΑΡΑΖΟΥΝ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Η ζωή μοιάζει με ένα ατελείωτο ταξίδι, που όμως για τον πιστό έχει κάποιον προορισμό. Αν ρωτήσουν έναν χριστιανό προς τα πού κατευθύνεται, θα απαντήσει «πάντα προς το σπίτι», εννοώντας εκεί όπου τον περιμένει ο Πατέρας του. Υπάρχει, λοιπόν, ένας δρόμος που οδηγεί στο σπίτι. Εκεί όπου ο άνθρωπος βρίσκεται στο κέντρο της ύπαρξής του και όχι στην περιφέρειά της - δηλαδή εκεί όπου δεν υπάρχει δρόμος ή υπάρχουν τόσοι πολλοί δρόμοι που δημιουργούν ένα χάος.

Μπροστά μας σήμερα υπάρχουν ένα σωρό δρόμοι και αναρίθμητα μονοπάτια. Ο μοντέρνος άνθρωπος επιθυμεί το ταξίδι, μαζεύει εμπειρίες και δεν νοιάζεται τόσο να βρει ένα σπίτι ή να γυρίσει, όπως ο Οδυσσέας, σε μια Ιθάκη. Ο πιστός, από την άλλη, δεν αρνείται την περιπέτεια, όχι όμως χάριν αυτής της ίδιας της περιπέτειας, αλλά διότι ο δρόμος προς τον Θεό είναι περιπετειώδης, ενίοτε συναρπαστικός και οδηγεί στην ανακάλυψη ή στην επαλήθευση του νοήματος της ύπαρξης, καταργώντας το χάος.