Το μικρό και ασυνήθιστο αυτό μυθιστόρημα δεν έχει κεντρικό αφηγητή. Αποτελείται από μικρές πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις ηρώων, που συνθέτουν τον καμβά μιας ιστορίας αναφορικά με πρόσωπα που θα μπορούσαν να ζουν στη σύγχρονη Ελλάδα αλλά και παλαιότερα.

Το κεντρικό θέμα είναι ένα πέτρινο σπίτι, έξω από ένα χωριό της Λακωνίας και η οικογένεια που κατοικούσε σε αυτό: οι Μαζαράκηδες.

Τωρινός ένοικος είναι η τελευταία απόγονος, μια αστρολόγος, η Ευγενία, που, μαζί με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές του βιβλίου, διηγείται την ιστορία της οικογένειας. Περιγράφει τη ζωή της μητέρας της, που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει και να παντρευτεί έναν άγνωστο άντρα, των γιαγιάδων και άλλων προσώπων που πλέκουν ένα δίκτυο με αφηγήσεις από τα μέσα του 19ου αιώνα ως σήμερα.

Η Ευγενία φαίνεται ότι έχει κάποιες «ιδιαίτερες» ικανότητες, μεταφυσικές.

Το μεταφυσικό κομμάτι του βιβλίου αφορά τις διηγήσεις δύο φανταστικών οντοτήτων, του Τίμαιου και της Σοφής Γυναίκας, τους Οδηγούς της Ευγενίας, που τη συντροφεύουν από παιδί. Τα λόγια τους έχουν περισσότερο συμβουλευτικό και διδακτικό περιεχόμενο, απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο στους ήρωες της ιστορίας.