ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΗΓΗΣΗ

Ένα βιβλίο για όσους ενδιαφέρονται για τη δημιουργική γραφή και αγαπούν τη λογοτεχνία.

Είτε γράφει για την αναγέννηση του ιστορικού μυθιστορήματος, είτε πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο η ίδια μετασχηματίζει τα ιστορικά συμβάντα σε μυθοπλασία, είτε εξετάζει την πρόσφατη αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας για τον μύθο, τη λαϊκή παράδοση και το παραμύθι, διαρκές μέλημα της Α. Σ. Μπάιατ (1936-2023) παραμένει η αλληλεπίδραση της μυθοπλασίας με την ιστορία. Τα δοκίμιά της αποτελούν έναν εύγλωττο και ενίοτε συγκινητικό στοχασμό, που μαρτυρά την αφοσίωσή της στην ιστορική αφήγηση και την εξιστόρηση, αφοσίωση η οποία διακρίνει επίσης πολλούς Βρετανούς και Ευρωπαίους ομοτέχνους της. Προσεγγίζοντας το έργο μιας πλειάδας συγγραφέων, από την Ελίζαμπεθ Μπόουεν και τον Χένρι Γκριν μέχρι τον ’ντονι Μπέρτζες, τον Ουίλιαμ Γκόλντινγκ, τη Μύριελ Σπάρκ, την Πινέλοπι Φιτζέραλντ, τον Τζούλιαν Μπαρνς, τον Μάρτιν Έιμις, τη Χίλαρι Μάντελ και την Πατ Μπάρκερ, το «Λέγοντας ιστορίες» συνιστά υπεράσπιση της τέχνης που υπηρέτησε η Μπάιατ με το κριτικό και λογοτεχνικό της έργο και ταυτόχρονα έναν χάρτη των σύνθετων σχέσεων της βρετανικής και ευρωπαϊκής αφήγησης από το 1945.

«Τα δοκίμια αυτά αφορούν τις σύνθετες σχέσεις ανάμεσα στην ανάγνωση, τη γραφή, και την επαγγελματική και θεσμική μελέτη της λογοτεχνίας. Πρόκειται γιά τά δοκίμια ενός συγγραφέα. Είμαι συγγραφέας και πάντοτε θεωρούσα τον εαυτό μου πρωτίστως συγγραφέα, παρόλο που δίδαξα αγγλική και αμερικανική λογοτεχνία ως καθηγήτρια πλήρους απασχόλησης στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου από το 1972 έως το 1984, και κατά καιρούς έχω διδάξει λογοτεχνία σε τμήματα ενηλίκων καθώς και σε φοιτητές καλών τεχνών. Δεν έχω διδάξει ποτέ «δημιουργική γραφή». Νομίζω ότι το να διδάσκεις πώς να γίνει κανείς καλός αναγνώστης είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε να ενθαρρυνθεί και να καταστεί δυνατή η εμφάνιση καλών συγγραφέων».