Μια γενικώς διαδεδομένη συνήθεια είναι να πιστεύωμεν ότι αρχαίοι σοφοί, όπως εις Ορφεύς, εις Πυθαγόρας, εις Ηράκλειτος, εις Πλάτων εις Εμπεδοκλής κ. ό. κ. ίδρυσαν «φιλοσοφικά συστήματα», τα οποία, ημείς οι νεώτεροι ανατέμνομεν, διαστρεβλώνομεν και καταρρακώνομεν προσπαθούντες δια των μυώπων οφθαλμών της εκ καθέδρας φιλοσοφίας μας να εξηγήσωμεν, ενίοτε δε και να προσαρμόσωμεν προς τας νεωτεριστικάς μας αντιλήψεις. Σπεύδομεν λοιπόν από τούδε να βεβαιώσωμεν ότι η «φιλοσοφία» την οποίαν επρέσβευον οι εν λόγω σοφοί, κάθε άλλο παρά φιλοσοφία ήτο ως την αντιλαμβανόμεθα σήμερον. Μη λησμονώμεν ότι η Ελληνικ? κυρίως φιλοσοφία, ήτο εμμέσως συνυφασμένη με τα Ελληνικά Μυστήρια και ταύτα με την Ελληνικήν Θρησκείαν.