Η θεωρία της μετασχηματίζουσας μάθησης του Mezirow (1978) προσελκύει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον ερευνητών διαφορετικών επιστημονικών πεδίων, καθώς μπορεί να αξιοποιηθεί πέρα από τα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα και σε άλλα πεδία, όπως στον χώρο των επιχειρήσεων και των δημόσιων οργανισμών. Αποτελεί μια καινοτόμα προσέγγιση για την ατομική αλλαγή και ανάπτυξη των εργαζομένων, αλλά και για τον οργανωσιακό μετασχηματισμό και εκσυγχρονισμό του δημοσίου τομέα.

Ο ρόλος της ηγεσίας κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός για την αλλαγή και την προσαρμογή ενός οργανισμού στις σύγχρονες μεταβαλλόμενες συνθήκες. Τα ανώτερα στελέχη αποτελούν πρότυπα (role models), ωστόσο πολλές φορές αντιμετωπίζουν τα δικά τους προσωπικά διλήμματα, εγκλωβίζονται και μάχονται με βιώματα του παρελθόντος που παρακωλύουν την αλλαγή και την καινοτομία, και επιδρούν στον τρόπο νοηματοδότησης της πραγματικότητας και του λειτουργικού τους ρόλου.

Το βιβλίο περιλαμβάνει τις αφηγήσεις οχτώ ανώτερων στελεχών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι οποίες αποκαλύπτουν με μοναδικό τρόπο την εκπαιδευτική και επαγγελματική τους διαδρομή και τους παράγοντες που έχουν διαμορφώσει το επαγγελματικό τους προφίλ. Μέσα από την ανακατασκευή των ιστοριών τους επιδιώκει να διαπιστώσει αν επήλθε προσωπικός μετασχηματισμός μέσω εκπαίδευσης κατά την ενήλικη ζωή, σύμφωνα με τη θεωρία της μετασχηματίζουσας μάθησης, που να οδήγησε σε κάποιο οργανωσιακό ή και λειτουργικό μετασχηματισμό.

Ένα βιβλίο που μελετά τον επιτελικό ρόλο των σημερινών στελεχών στον δημόσιο τομέα, τα οποία οφείλουν να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους και να υιοθετήσουν καινοτόμες στάσεις και συμπεριφορές, απαλλαγμένες από πεπαλαιωμένες αντιλήψεις, στάσεις και δυσλειτουργικές συμπεριφορές.