Η Θεσσαλονίκη έως την απελευθέρωσή της το 1912 υπήρξε η σπουδαιότερη πόλη των Βαλκανίων και μία από τις δυο τρεις σημαντικότερες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η σημασία της οφειλόταν στη γεωπολιτική της θέση και την οικονομική της ισχύ, από τη στιγμή που είχε σχεδόν εξ ολοκλήρου τον έλεγχο του εξαγωγικού και εισαγωγικού εμπορίου των Βαλκανίων. Από τα τέλη του 17ου αιώνα οι Μεγάλες ?υνάμεις της εποχής αναγνώρισαν αυτή τη σημασία της και ίδρυσαν προξενεία, τα οποία μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα έφθασαν τα 25 ένας εντυπωσιακός αριθμός, λίγο μικρότερος από τον αριθμό των πρεσβειών στην Κωνσταντινούπολη.

Οι επικεφαλής πρόξενοι ή υποπρόξενοι που υπηρέτησαν στην πόλη στη διάρκεια των 225 ετών ήταν περίπου 300. Ο κύριος ρόλος τους έως τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν η προώθηση του εμπορίου των κρατών τους.

Στη συνέχεια, ο διπλωματικός τους ρόλος αναβαθμίστηκε, καθώς οι πολιτικές ανακατατάξεις στην Ευρώπη αύξησαν την επιρροή τους στην παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι πρόξενοι με τις οικογένειές τους επηρέασαν θετικά την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης. Οι πληροφορίες στο βιβλίο αυτό προέρχονται κατά κύριο λόγο από την επικοινωνία με τα Υπουργεία Εξωτερικών και τα κρατικά αρχεία των κρατών και κρατιδίων.