Σε αυτόν τον τόμο συγκεντρώνονται τέσσερα από τα έργα της δεύτερης περιόδου: το δίπρακτο "Ημερολόγιο της άμμου" (1997), που προσωπικά θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα έργα της ελληνικής δραματουργίας από το γύρισμα του 20ού στον 21ο αιώνα έως σήμερα, η δίπρακτη "Επιστροφή του Αίαντα" (2006), το τρίπρακτο "Κακοραμμένα κακοφορεμένα" (2014) και η τετράπρακτη "Παλίρροια" (2023) ... Και τα τέσσερα εκτυλίσσουν από διαφορετική οπτική γωνία τον κόσμο του Κορδάτου, τον οποίο κατοικούν άνθρωποι σε ατέλειωτη μοναξιά και επίπονη ενδοσκόπηση, άνθρωποι που υποχωρούν ξαφνικά από τη δράση του ρόλου τους και βουλιάζουν στο παχύ χώμα των αναμνήσεων ή των παραισθήσεων. Εάν οι παραισθήσεις σκιαγραφούν μια παράλληλη, δυνητική πραγματικότητα, οι αναμνήσεις ξεσκεπάζουν σταδιακά το ατομικό και το συλλογικό παρελθόν. Η μνήμη είναι η πατρίδα των ανθρώπων, ακόμα και των εκπατρισμένων, των «ξεχασμένων», των ηλικιωμένων ή των μοναχικών• μάλλον, κυρίως αυτών. Η μνήμη, όπως καταγράφεται πάντα ελλειπτικά σε ημερολόγια ή οπτικοποιείται μέσα σε θολούς καθρέφτες ή εγείρεται ως αύρα δίπλα στη θάλασσα - σταθερό σκηνικό αυτού του κόσμου.