Ένα έργο για μια ηθοποιό και πολλούς ρόλους

Αραγε εμείς περπατάμε τους δρόμους ή οι δρόμοι μάς υποδεικνύουν να τους βαδίσουμε ανάλογα;

Όταν μια γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της και δεν βρίσκει την κόρη της, βγαίνει έξω στους δρόμους για να την αναζητήσει έχοντας μαζί της ένα τάπερ με κρεατόπιτα. Περιπλανιέται σε μια πόλη-λαβύρινθο, συναντώντας όσα δεν μπορούσε να φανταστεί και δεν θα ’θελε να έχει συναντήσει, μια περιπλάνηση που σταδιακά την οδηγεί στο να πρέπει ενδεχόμενα ν’ αλλάξει και η ίδια. Μια αλλαγή που ως πρωτίστως προσωπική υπόθεση εσωτερικεύει όλους τους διαλόγους, όλες τις συναντήσεις, όλα τα πρόσωπα και τα μέρη που διαδέχονται αστραπιαία το ένα το άλλο, φέρνοντάς τη σε επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα. Το αν θα συνεχίσει να αγνοεί την πραγματικότητα, αν θα συνεχίσει να κρατάει κλειστά τα μάτια της προκειμένου «όλα όσα με τρομάζουν να χαθούν» είναι το δικό της διακύβευμα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσει προκειμένου να μπορέσει να κοιτάξει κατάματα την κόρη της. Ένα έργο υπαρξιακής αναζήτησης και ταυτόχρονα ένα καυστικό σχόλιο για τη στάση και τη θέση του ατόμου σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο, εμπνευσμένο από σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου.