ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ ΑΝΤΑΜΣΠΕΡΓΚ

«Το ντολμέν για το οποίο μου μίλησες, Γιοάν, βρίσκεται στον δρόμο της μικρής γέφυρας, έτσι δεν είναι;»
«Δύο χιλιόμετρα μετά τη μικρή γέφυρα, να το θυμάσαι. Στ’ αριστερά σου. Δε γίνεται να μην το δεις.
Είναι υπέροχο, οι πέτρες του στέκουν ακόμη όρθιες».
«Από πότε χρονολογείται αυτό το ντολμέν;»
«Είναι παμπάλαιο. Περίπου τεσσάρων χιλιάδων ετών».
«Πέτρες, λοιπόν, διαποτισμένες από τους αιώνες. Σε τι εξυπηρετούσαν αυτά τα ντολμέν;» ρώτησε ο Ανταμσμπέργκ.
«Ήταν επιτύμβια μνημεία. Τάφοι, αν προτιμάς, φτιαγμένοι από όρθιες πέτρες καλυμμένες με μεγάλες λείες πλάκες. Ελπίζω να μη σ’ ενοχλεί αυτό».
«Καθόλου. Εκεί θα πάω και θα ξαπλώσω, πάνω στην πέτρα, κάτω απ’ τον ήλιο».
«Και τι στο καλό θα κάνεις εκεί πάνω;»
«Δεν ξέρω, Γιοάν».

Οι κάτοικοι του Λουβιέκ, ενός χωριού της Βρετάνης, παγώνουν στο άκουσμα της εν ψυχρώ δολοφονίας του Γκαέλ Λεβέν, του ρωμαλέου αγροφύλακα της περιοχής, που δέχτηκε δυο μαχαιριές κατάστηθα. Ο επιθεωρητής Ανταμσμπέργκ, γνωστός για τις παράδοξες μεθόδους που χρησιμοποιεί στην εξιχνίαση εγκλημάτων, καλείται στην περιοχή από το Παρίσι για να βοηθήσει στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Bασικός ύποπτος είναι ο Ζοσσλέν, ο μακρινός απόγονος του σπουδαίου Γάλλου λογοτέχνη Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατομπριάν. Μέσα σε μια γοτθική ατμόσφαιρα που θυμίζει 19ο αιώνα και πλαισιωμένος από μια πληθώρα παράξενων χαρακτήρων και γεγονότων, ο Ανταμσμπέργκ αναζητά τον πραγματικό ένοχο ξαπλωμένος πάνω στην πέτρα ενός ντολμέν, μεγαλιθικού ταφικού μνημείου της περιοχής...