Τo Ανοιχτό Μπαϊράκι του Ιωάννη Πανουτσόπουλου αποτελεί ένα ποίημα ιστορικής, κοινωνικής και ατομικής αυτογνωσίας. Σελιδοδείχτης που υποδεικνύει το σημείο από το οποίο ξαναδιαβάζουμε την ελληνική ιστορία και το συλλογικό μας μαρτυρολόγιο. Είναι ο τρόπος του Ποιητή να κατα¬ληστεύει το παρελθόν φευγατίζοντας τις λέξεις του στα μελλούμενα καθώς χαμηλώνουν τα σύννεφα και το σκότος ομοιάζει ψηλαφητό. Δασμός που επιβάλλει η ποίηση σε καινούργια εμπορεύματα που κοσμούν τις βιτρίνες των παλαιών εμπόρων. Οι ανάγκες που ορίζουν τα απαραίτητα και η ζωή που επιβάλλει τα περιττά.

Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος αντιγράφει κλεφτά την περηφάνια και την παράδοση. Κάποτε θυμίζει σκυθρωπό ταχυδρόμο που παραδίδει χαρμόσυνο άγγελμα. Στην ασυμφωνία των πάντων ο Ποιητής καταθέτει την καλή του προαίρεση. Επαινεί εκείνους που παραμερίζουν τον θόρυβο και επιμένουνε στον σκοπό. Καινούργιος επαναστατικός κόσμος διασώζει την ισορροπία του παλαιού. Οι ελεύθερες ψυχές φοβίζουν τη σκλάβα βούληση των αυτοκρατόρων. Πλήθος ρυπαρό και ρακένδυτο ο στρατός μας κατέχει το μεγαλείο της ένδειας. Κοπιάστε πολιτισμένα έθνη και διδάξτε μας την αλήθεια της ξιφολόγχης.

Από τη θερμοκοιτίδα της αιωνιότητας ο Ποιητής προδικάζει αναπόφευκτη την ευτυχία. Ημέρες χαράς και φωτεινές νύχτες προστίθενται σε προγονικό ημερολόγιο.