Χωρίς κάποια χωμάτινη πατρίδα, αναζητούσε την καταγωγή του σε απάτητες βουνοκορφές και απόκρημνα φαράγγια. Μετέωρος ανάμεσα στη συνδιαλλαγή με την πραγματικότητα και τη φυγή προς το όνειρο, έζησε τη ζωή του σε μια αέναη κίνηση, γράφοντας για να γεφυρώσει το χάσμα. Ορφανός από τις μυρωδιές της γης, είδε σε μια έκλαμψη το αληθινό του είδωλο στο καθρέφτισμα μιας λίμνης αλπικής. Από τότε νοσταλγεί το όνειρο μιας πτήσης που αναβλήθηκε επ΄ αόριστον...
Του σώματος η θλίψη
Της ψυχής η κούραση
Είναι βουνά που πρέπει ν΄ ανέβεις
Βράχοι που πρέπει να σύρεις
Αν θες ν΄ ακούσεις
Της άλλης όχθης τους μυστικούς ψιθύρους.