Μου εξήγησε ότι το «PALIKARI» είχε κατασκευαστεί σε ρητίνη από αυτόν και τους φίλους του, βασισμένο σε εικόνες και φωτογραφίες που έφεραν τουρίστες και φορτηγατζήδες από την Ελλάδα. Νομίζω ότι είναι σαφώς επηρεασμένο από τον «Αρματωλό» του Carl Haag του Μουσείου Μπενάκη. Το καλούπι που φτιάχτηκε, πουλήθηκε σε κάποια ελληνική εταιρία που όμως έκλεισε και το μοναδικό καλούπι χάθηκε για πάντα. Είχαν κρατήσει μόνο ένα αντίγραφο, αυτό που είχε στη βιτρίνα. Δέχτηκε να μου το πουλήσει σε μια λογική τιμή, κυρίως γιατί καταλάβαινε ότι το εκτιμούσα και το ήθελα.

Από τότε άρχισε μια συνεργασία μεταξύ μας, στην οποία αυτός έφτιαχνε και εγώ πλήρωνα. Αυτό κράτησε χρόνια. Αγόρασα απ’ αυτόν πολλές μοναδικές φιγούρες στα 120 χιλιοστά. Απέτυχε, παρόλο που προσπάθησε, να με κάνει μοντελιστή και να με διδάξει να βάφω στρατιωτάκια. Συνέχισα όμως από τότε να συλλέγω στρατιωτάκια.

Το 2015, που ξαναπήγα στο Βέλγιο, το μαγαζί δυστυχώς είχε κλείσει. Δεν μπορώ πια να βρω φιγούρες στα 120 χιλιοστά, αλλά πλέον συλλέγω ό,τι μου ικανοποιεί το αισθητικό και ιστορικό κριτήριο. Κι αυτό είναι που αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας.

Μιχάλης Κωσταράκος, Στρατηγός ε.α.