Γεια σας! Με λένε Αλέξανδρο και πηγαίνω στο νηπιαγωγείο. Η αδελφή μου πάει στην τρίτη τάξη και τη λένε Ελευθερία, όπως και τη γιαγιά. Όμως ο παππούς Περικλής πότε-πότε τη γιαγιά τη λέει «Χούντα» κι εκείνη κάνει πως θυμώνει. Μάλλον δεν της αρέσουν τα χαϊδευτικά ονόματα. Το κατάλαβα τελευταία, όταν η αδελφή μου ζήτησε να τη φωνάζουμε Φρίντα κι η γιαγιά έβαλε τις φωνές.
- Δεν μας χρειάζονται ξενόφερτα ονόματα! είπε κοφτά και η αδελφή μου ξέσπασε:
- Σάμπως ξενόφερτο δεν είναι και το «Χούντα», που σε λέει ο παππούς;
Τελικά έγινε στο σπίτι επανάσταση για το όνομα της Ελευθερίας μας. Καλά που μπήκε στη μέση ο παππούς Περικλής κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους:
- Οι καιροί αλλάζουν, Χούντα μου! Τόπο στα νιάτα!
Έτσι η γιαγιά Χούντα κατέθεσε τα όπλα και η Ελευθερία μας -δηλαδή η Φρίντα- νίκησε.
Μα τώρα τι μ’ έπιασε και σας λέω τα οικογενειακά μας; Εγώ για το
Πολυτεχνείο είχα σκοπό να σας μιλήσω!