Ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της διαρκούς και ακραίας βίας σε μια κοινωνία, στους ανθρώπους και στη λογοτεχνία της; Πώς επενεργεί η βία στον ανθρώπινο εγκέφαλο; Μπορεί η λογοτεχνία να αποκαλύψει το συλλογικό και ατομικό τραύμα που έχει προκαλέσει η βία στην κοινωνία και στο άτομο; Είναι δυνατόν να εξηγηθεί η βία με οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά, γεωγραφικά ή άλλα εργαλεία, ή από ένα σημείο και μετά παραμένει δυσεξήγητη, παρά τη διαχρονική, επίμονη ύπαρξή της; Και ακόμη και αν εξηγηθεί, μπορεί τελικά να αντιμετωπιστεί με οικονομικές, κοινωνιολογικές, ψυχολογικές ή άλλες μεθόδους; Και αν όλες μας οι εξηγήσεις έχουν αποδειχθεί τελικά ανίκανες να ερμηνεύσουν και να επιλύσουν το πρόβλημα της βίας, τότε μήπως η λογοτεχνία μπορεί;

Το βιβλίο αναφέρεται στην Κολομβία, που έχει ταυτιστεί διαχρονικά με την ακραία, απάνθρωπη, απερινόητη βία. Ο δε συγγραφέας του βιβλίου είναι ο πιο διάσημος σήμερα Κολομβιανός συγγραφέας. Αντικομφορμιστής, αιρετικός, αναρχικός, υβριστής, προβοκάτορας, αδιαπραγμάτευτα ελευθέριος, άθεος, ανίερος, οργίλος, δεν ενδιαφέρεται να απαντήσει σε κανέναν και για τίποτα θέλει μόνο να καταστρέψει, να ισοπεδώσει, να βρίσει και να χλευάσει, να αποποιηθεί τελικά κάθε ταυτότητα: πολιτική, ιδεολογική, εθνική, θρησκευτική• γιατί γνωρίζει καλά -όπως πολύ λίγοι άλλοι: ο Τόμας Μπέρνχαρντ, ο Χουάν Γκοϊτισόλο, ο σύγχρονός του Σαλβαδοριανός Μόγια- ότι πίσω από κάθε ταυτότητα κρύβονται μόνο η βία και η καταστροφή.

Το βιβλίο αυτό είναι σκληρό. Αλλά η ανάγνωσή του εγγυάται μια πρωτοφανή απόλαυση και μια γνήσια απελευθερωτική εμπειρία.