Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν τόσο μπολιασμένος με το φίλτρο της νίκης, ώστε δε διανοούνταν να κάνει την παραμικρή έκπτωση στη διεκδίκηση και την κατάκτησή της έναντι οποιουδήποτε κόστους! Το διαλαλούσε κιόλας με εκείνο το ακαταμάχητο σαρδόνιο χαμόγελο του: «Ακόμα και με τη μάνα μου να παίζω ξερή, θέλω να τη συντρίψω»!
Ήταν όντως ένας γεννημένος νικητής, ο οποίος δεν υποχωρούσε μπροστά σε κανέναν και μπορούσε να κινήσει ακόμα και βουνά για να επικρατήσει. Στ’ αλήθεια θα μπορούσε να κάνει τα πάντα προκειμένου να γραπώσει το όποιο λάφυρο της όποιας νίκης, στον όποιο αγώνα, απέναντι στον όποιο αντίπαλο…

Στα μικράτα του πήδηξε από έναν μαντρότοιχο και κρεμάστηκε σαν τον… Ταρζάν στα κλαδιά του δέντρου που βρισκόταν απέναντι, επειδή ένας φίλος του, ονόματι Νίκος Ιωαννίδης, τον προκαλούσε ότι τάχα δε θα μπορούσε να τα καταφέρει.
«Πάει το στοίχημα», είπε γεμάτος αποφασιστικότητα.
Πήδηξε λοιπόν. Γράπωσε το κλαδί, που δεν τον άντεξε, και γκρεμοτσακίστηκε με αντίτιμο της άγνοιας κινδύνου, της παλικαριάς και της... παραφροσύνης του ένα γερό κάταγμα!
Ο φίλος του πήγε από πάνω του πανικόβλητος για να τον βοηθήσει να σηκωθεί και ετοιμαζόταν να ειδοποιήσει τη μάνα του…
Αψηφώντας τη ζημιά και τους αφόρητους πόνους, ο «Ξανθός» φώναζε με όση δύναμη είχε: «Το κέρδισα το στοίχημα, ρε. Πιάστηκα από το δέντρο!»

Ο μεγάλος στρατηλάτης του μπάσκετ, ο «Ξανθός Ρόμελ», όπως τον αποκάλεσε στο πρωτοσέλιδο του το Φως των Σπορ, τον Ιούνιο του 1991, με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Ολυμπιακού, έφυγε από τη ζωή στις 4 Οκτωβρίου του 2023 αφήνοντας μια ανεκτίμητη κληρονομιά.

Έναν χρόνο αργότερα, ο βίος και η πολιτεία του παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο μέσα από τις δικές του διηγήσεις στον Δημήτρη Καρύδα και στον Βασίλη Σκουντή, οι οποίες καταδεικνύουν ποιος ήταν... Ήταν ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ!