Η γραφή καθοδηγεί τον λόγο. Μέχρι τώρα έβλεπα μόνο μπροστά.
Το μέλλον η προοπτική του λόγου. Ωστόσο αρχίζω και κοιτάζω και το παρελθόν! Ο απολογισμός είναι το ζητούμενο. Ο λόγος και η υποκειμενικότητά του, γίνεται ένα με την αντικειμενικότητα της κοινωνίας.
Μονόλογος, φωνές, κραυγές με τα δεδομένα να ανατρέπονται.
Στο διάβα του υπαρξιακού σχηματισμού της κοινωνίας, πεποιθήσεις, αναζητήσεις και εν γένει αναθεωρήσεις καταλήγουν στο πεπερασμένο της ύπαρξης, αναζητώντας δεδομένα σε σταθερές βάσεις.
Πρόθεσή μου, είναι η επεξεργασία κοινών προβλημάτων, αυτό οδηγεί, στην εποποιία της καθημερινότητας και όχι στις εξάρσεις της ελίτ.
Ιστορικά γεγονότα, αφήνουν τα σημάδια. Ένα βεβαρημένο περιβάλλον καθορίζοντας τους όρους του παιγνιδιού.
Και φτάνουμε στο τέρμα μη νιώθοντας τίποτα. Ο τροχός γυρνώντας έκλεισε ένα κύκλο ζωής. Η φυγή από το παρελθόν γίνεται μυθολογία. Και αναρωτιέσαι. Τι έμεινε τελικά από τα χρόνια τη θύελλας; Ποια η όλη θυσία της ζωής; Της έμεινε κάτι ή όχι;
Τέλος η ιδεολογία και η πολιτική έχει την τάση να στοιχειώνει το λόγο και τη δομή του! Επιστρατεύτηκε ο ενιαίος λόγος για την εξυπηρέτηση της νέας ιδεολογίας εκείνων των χρόνων.