«Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που μου έλεγαν παραμύθια. Ιστορίες γλυκές, προσεγμένες και στολισμένες. Ιστορίες για μια καλή πριγκίπισσα, μια καλή νεράιδα ή μια καλή χωριατοπούλα. Και φυσικά, μια κακιά μάγισσα. Ωραίες ιστορίες ήταν. Απλές ιστορίες. Δε χρειαζόταν ποτέ να αναρωτηθείς τι θα γινόταν, αν έδιναν στην πριγκίπισσα ένα πιστόλι ή αν η μάγισσα έχανε τις μαγικές δυνάμεις της.

Σίγουρα και στο δικό μου παραμύθι υπάρχει μια καλή πριγκίπισσα και μια κακιά μάγισσα. Μόνο που αυτή τη στιγμή δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω ποια είναι ποια.»

Η δεκαεπτάχρονη Αλεξάνδρα και ο εντεκάχρονος αδελφός της Φίλιππος μπαίνουν σε μια βάρκα με την ελπίδα ότι θα ξεφύγουν από τον εφιάλτη του πολέμου. Ολομόναχοι και βαθιά πληγωμένοι, φτάνουν σε ένα έρημο νησί, όπου πρέπει όχι μόνο να αγωνιστούν για να επιβιώσουν, αλλά και να αντιμετωπίσουν τη σημαία του εχθρού που κυματίζει στον μοναδικό κατοικημένο καταυλισμό. Απειλητικά μηνύματα και επιθέσεις εναντίον του καταυλισμού θα περιπλέξουν κι άλλο την κατάσταση. Τα δύο αδέλφια θα κάνουν ό,τι μπορούν για να ανακαλύψουν τον μυστηριώδη δράστη, που μπορεί να είναι σύμμαχος, αλλά μπορεί και να μην είναι, ενώ θα αναγκαστούν να συμβιώσουν με τους εχθρούς τους στον προσφυγικό καταυλισμό.

Μια ιστορία για ένα νησί που ήταν έρημο και γαλήνιο, ώσπου κάποια παιδιά έφεραν εκεί τον πόλεμο και τα παραμύθια, την απώλεια και την εκδίκηση, τους φίλους και τους εχθρούς, τους πρώτους έρωτες και την προδοσία. Μια ιστορία για τον πόλεμο μακριά από το πεδίο της μάχης, εκείνον που φωλιάζει μέσα στον άνθρωπο και τον μεταμορφώνει. Μια ιστορία που καθόλου δε μοιάζει με παραμύθι. Δε θα μπορούσε όμως να υπάρξει, αν δεν είχαν προηγηθεί δύο αντικρουόμενα παραμύθια. Όλα ξεκινούν από κάποια επικίνδυνα παραμύθια.