Κατάθεση ψυχής και νόησης, ένα κέντρισμα της σκέψης ή μια αντίδραση του νου στη μονότονη ροή των πραγμάτων είναι η ποίηση. Μια παρόρμηση της στιγμής που ξεκλειδώνει αισθήματα και σκέψεις με όχημα τις λέξεις. Κι οι λέξεις είναι φλέβες που μέσα τους ρέει αίμα, όπως έχει πει ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος. Και με τις λέξεις δημιουργούμε ιδέες. Μια άρπα είναι η ποίηση που δίνει το ρυθμό και που όλοι έχουμε μέσα μας, γιατί όλοι είμαστε εν δυνάμει ποιητές. Κι «οι ποιητές θέλουν να μας μυήσουν στον ιδεατό κόσμο τους για να μη νιώθουν μοναξιά και για να μη σηκώνουν μόνοι τους το βάρος των ιδεών τους ».
Κάθε βιβλίο είναι σαν μια γέφυρα. Όταν το τελειώνουμε, έχουμε περάσει κάπου απέναντι, κάπου μαγικά. Κάθε πέρασμα του νου ανοίγει ένα ξέφωτο, έναν ορίζοντα.
Όπως οι «Ισορροπίες Ακριβείας» και τα «Σχήματα Λόγου», έτσι και η «Πρώτη Ύλη» βγαίνει από τα μύχια της ψυχής μου και θα ήταν τιμή μου να τη μοιραστώ με όσους καλοδεχτούν ένα κέντρισμα, μια πρώτη ύλη για τη δική τους σκέψη.
Καλλιόπη Καλογηράτου