...Η τραγωδία του Νίτσε είναι ένα δράμα μονόπρακτο.
Η σύντομη διάρκεια της ζωής του δε δείχνει τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό του. Όλες οι πράξεις της τραγωδίας που μπορούμε να τις παρομοιάζουμε με χιονοστιβάδα που πέφτει ορμητικά ο Νίτσε, ο ερημίτης, αγωνιστής βρίσκεται μόνος του κάτω από τον γεμάτο μανία ουρανό του εαυτού του και του πεπρωμένου του.
Δεν έχει μαζί του κανέναν να τον βοηθήσει και καμιά γυναίκα δεν καταπραΰνει με την τρυφερή της παρουσία την ατμόσφαιρα που είναι τεταμένη.
Όλα ξεκινούν απ αυτόν και σ αυτόν καταλήγουν. Οι λίγες μορφές που αρχικά βαδίζουν μέσα στον ίσκιο του, τον συνοδεύουν μόνο με άφωνες χειρονομίες έκπληξης και τρόμου. Το ηρωικό του εγχείρημα σιγά σιγά αποτραβιέται όπως ακριβώς γίνεται με τον κίνδυνο...