Το μυθιστόρημα «Αγαπημένη μου Χαλκηδόνα» εξιστορεί την περιπετειώδη ζωή μιας φτωχής οικογένειας που έρχεται από τα βάθη της Ανατολής και εγκαθίσταται σε μια φτωχογειτονιά της Χαλκηδόνας. Στις φτωχογειτονιές όπως το Φικίρτεπε όπου βρισκόταν και το σπίτι μας, κυριαρχούσαν οι αριστεροί, οι επαναστάτες και οι κομμουνιστές. Οι ομάδες που αυτοαποκαλούνταν «εθνικιστές» ενώ σύμφωνα με τους μεγαλύτερους αδελφούς της γειτονιάς ήταν «φασίστες», οργάνωναν επιδρομές τις νύχτες στις γειτονιές μας τις οποίες οι αριστεροί ονόμαζαν «απελευθερωμένες περιοχές» και κραύγαζαν «Θάνατος στους κομμουνιστές!». Την περίοδο του Οζάλ η Τουρκία αλλάζει, μαζί μ αυτήν και η οικογένεια του αφηγητή: Η πικρή συνταγή του Κεμάλ Ντερβίς αποδείχθηκε πετυχημένη και η καινούρια κυβέρνηση είχε κάνει ένα καλό ξεκίνημα. Η αφθονία του δολαρίου στις αγορές εξασφάλισε την εισροή μεγάλης ποσότητας ζεστού χρήματος στην Τουρκία, κάτι που ωφέλησε την κυβέρνηση, η οποία ήθελε να πλησιάσει τις ευρύτερες μάζες με την ανάπτυξη και τις επενδύσεις. Η αισιοδοξία που προκάλεσε η αφθονία ρευστού χρήματος, οδήγησε τον κόσμο σε μακράς διαρκείας δανεισμό ώστε να αγοράσει αυτοκίνητο και σπίτι. Όσο κι αν αλλάζει το περιβάλλον, κάποιες νοοτροπίες παραμένουν αναλλοίωτες: «Σ αυτά εδώ τα εδάφη κανείς δεν θέλει να δώσει ή να μοιραστεί, θέλει να τα παίρνει όλα για τον εαυτό του. Και την εξουσία την ορίζουν όχι αυτοί που θέλουν να μοιράζονται, αλλά οι μάζες που τα θέλουν όλα δικά τους. Αυτός είναι ο λόγος που τα κόμματα, τα οποία αναγγέλλουν προγράμματα δίκαιης κατανομής, ανθρώπινης μοιρασιάς, δεν έχουν καμιά ελπίδα. Οι άνθρωποι ζητούν διαρκώς, αλλά δεν δίνουν τίποτα, δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να μοιράζεσαι». Ένα μυθιστόρημα-καθρέφτης της τουρκικής κοινωνίας.