Είναι μια ιστορία έρωτα, όπου οι πόθοι είναι φυλακισμένοι στις αναμνήσεις, οι λαχτάρες μαίνονται από τους παλμούς και τη φωτιά στην καρδιά. Οι ιστορίες των αγαπημένων ποτέ δεν σταματούν, αφού σε κάθε εποχή υπάρχουν καρδιές που δεινοπαθούν, και άλλες που πεθαίνουν ενώ νοσταλγούν. Έτσι, προχωρούσαν τα βήματα της ευτυχίας μου πάνω σε χαλί όπου είχα σκορπίσει λουλούδια, που ευωδιάζουν από συναισθήματα. Ταξίδευα με τη φωνή της αγαπημένης μου, που διαχεόταν στον μαγευτικό χώρο που μοιάζει με κάποια παραλία της «Αίγινας». Συναντιόμασταν, πριν το ηλιοβασίλεμα, συζητούσαμε μέχρι αργά, ενώ η νύχτα κάλυπτε τα φιλιά και τα βλέμματά μας. Ξαφνικά, ένα φεγγαρόλουστο βράδυ, της ομολόγησα «Σε αγαπώ». Εκείνη χαμογελούσε με χάρη και κρατώντας το χέρι μου, τραγουδούσε. Αρχισα να της απαγγέλλω τα ποιήματά μου, ενώ έρεαν, από χαρά, τα δάκρυά μου.