Το όνομά μου είναι Αγνύθα. Εγώ, η Αγνύ. Τι είναι αυτό το μέρος; Αυτό το σπίτι με τα κλειστά παράθυρα και τους ραγισμένους φεγγίτες. Το μέρος που γεννήθηκα. Εγώ, η Αγνύ. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ήμουν μόνη. Δεν γεύτηκα το γάλα της μάνας μου, δεν ένιωσα το ζεστό της χάδι στην πλάτη και το στέρνο. Τις νύχτες έβλεπα σκιές και παραμόνευαν τα τέρατα. Δεν ήρθε να με σώσει κανείς. Είμαι η Αγνύ. Ούτε η μέρα μου είναι μέρα ούτε η νύχτα μου είναι νύχτα. Ξερνάω τον πόνο μου στον άνεμο, τον σκορπίζω στα σύννεφα και τον καίω στον ήλιο. Χάνομαι μέσα σε πραγματικότητες του μυαλού μου. Ελπίζω. Φοβάμαι. Ζω;

Το όνομά μου είναι Αγνύθα.