Σε μια μελλοντική δυστοπία, οι άνθρωποι γεννιούνται με τέσσερις αισθήσεις. Το ανθρώπινο γένος έχει απολέσει την όσφρησή του. Πού βρίσκονται πια τα αρώματα των λουλουδιών και πού η οσμή της βροχής στο χώμα;
Ο νεαρός Πάβελ αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Έχει εκ γενετής αναπτύξει το χάρισμα να αντιλαμβάνεται τις μυρωδιές. Προσπαθεί να μεταφέρει στον κύκλο του με λόγια αυτό που δεν περιγράφεται: την οσμή των πραγμάτων. Ευχή και κατάρα. Είναι είδωλο για τους αισθηματίες, μα ένας τρελός για τους ρεαλιστές. Η φήμη του εξαπλώνεται.
Η Πολιτεία, διερευνώντας τις ιδιαίτερες ικανότητες του Πάβελ, τον εντάσσει στις Υπηρεσίες της και ξεκινά μελέτες και πειράματα. Ο Πάβελ θα μπει σε "απομόνωση", μιας και για την προστασία του οι "κοινές" κοινωνικές επαφές του απαγορεύονται.
"Με τους Ανθρώπους τώρα, ξανά! Μ αυτούς που με την Ψυχή τους οσφραίνονται. Μ αυτούς που νιώθουν. Μ αυτούς που ονειρεύονται. Συμβαίνει πάντοτε. Οι ανοιχτές καρδιές συναντιούνται..."