Μα, είναι τα όνειρα για χόρταση, καημένη; Ό,τι αγαπάς δεν το χορταίνεις ποτέ! Σου αφήνει μια πείνα και μια δίψα η αγάπη που πολλές φορές σε αρρωσταίνει. Μα, και η στέρησή της το ίδιο δεν κάνει;
Ό,τι δεν μπορούσα να είμαι, το έφτανα μέσα από τον ιδεατό μου κόσμο και γινόμουνα αυτόματα πολύ ευτυχισμένη. Ακόμη και τώρα για να χαλαρώσω πατώ ένα κουμπί και μπαίνω σε όποια κατάσταση, μου αρέσει. Έτσι νιώθω ότι πετάω...!

Μετά ξυπνούσα και δε μου άρεσε καθόλου κι ήθελα πάλι να ταξιδέψω για λίγο...!

Αχ, αυτή η διαφορετικότητα, πώς γεννά αντιπαραθέσεις...!

Ένας επίλογος στη σύντομη ιστορία ενός ανθρώπου κάπως διαφορετικού, ενός ανθρώπου που ασκήθηκε στον αγώνα για να υπερβεί αυτήν τη διαφορετικότητα και να την αναγάγει όχι μόνο σε μέσο επιβίωσης και ισορροπίας αλλά καταξίωσης και αυθυπαρξίας.

Αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ, η Ζαβολιά, που θα τελειώσω την ιστορία έτσι απλά, χωρίς άλλες ζαβολιές, για να εξομαλύνω τις αντιπαραθέσεις που ίσως προκύψουν από μια προσωπική εξιστόρηση.

Αλλωστε έχω πάψει από καιρό να παλεύω με τα γιατί μου και κυνηγώ μόνο τα θέλω μου...

"Κυρίες και κύριοι η παράσταση έφτασε στο τέλος. Ελπίζω να διασκεδάσατε αρκετά με όλα τα κωμικά αλλά και τραγικά δρώμενα του τσίρκου μας. Τώρα θα παρελάσει όλος ο θίασος, τα ζώα, οι θηριοδαμαστές, οι ταχυδακτυλουργοί και τέλος οι ακροβάτες... Χειροκροτήστε μας λοιπόν..."