Τρία δάχτυλα σε σχήμα σταυρού, γράφουν για την Παλαιστίνη που μιλάει για τριαντάφυλλα. Από απόσταση, ένα ζευγάρι γδέρνεται από μια τσουκνίδα φυτρωμένη στην άσφαλτο. Κρέατα κρέμονται με περισσή φροντίδα στα Κρεοπωλεία. Μια μύγα ενοχλεί το βλέμμα. Μαζί και το συναίσθημα. Το Πούρτσον που κουτσαίνει γεννήθηκε μέσα από την αφαίρεση. Βίωσε όλη την στοργή, την χαρά το χάδι και παρότι βάδισε πάνω σε μετέωρο έδαφος δεν φοβήθηκε. Στο καταφύγιο που γίνεται φυλακή και αντίστροφα είμαστε με το ένα πόδι μπρος και πίσω. Στον έρωτα που έρχεται με ορμή και φεύγει τσακισμένος ακριβώς γιατί φαίνεται άρτιος όμως ποτέ δεν είναι. Περιμένει ΚΑΝΕΙΣ τις εντυπώσεις μεταξύ Σωκράτους και Ευριπίδου; Μα πώς! Αφού, περάσαμε από κει.