΄΄ Ένα μεσημέρι του Φεβρουαρίου του 2024, επιστρέφοντας από το γραφείο μου στο σπίτι και ενώ ανέμενα το ασανσέρ, ένας ευπρεπής κύριος, γύρω στα σαράντα πέντε με πενήντα έτη, τον οποίο δεν γνώριζα, κατέβαινε τα σκαλιά. Κοντοστάθηκε, όταν με αναγνώρισε, και μου συστήθηκε. Μου είπε επί λέξει: «Ήθελα πολλά χρόνια να σας γνωρίσω και να σας συγχαρώ. Και για την καριέρα σας την οποία παρακολουθώ, αλλά κυρίως για την υπόθεση της κοπέλας που αθωώσατε στο Χονγκ Κονγκ. Σώσατε μια ζωή, είχαμε τότε συγκινηθεί όλοι οι Έλληνες».

Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την αθώωση της Ειρήνης και μου κάνει εντύπωση ότι, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, όταν ταξιδεύω, το πρώτο θέμα που μου αναφέρουν είναι η συγκεκριμένη υπόθεση. Εάν κάποιος διερωτηθεί λοιπόν, για ποιο λόγο προχώρησα στο εγχείρημα της συγγραφής αυτού του βιβλίου, η απάντηση είναι απλή. Στα τριάντα τρία χρόνια που διακονώ το λειτούργημα του δικηγόρου δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και τέτοια ταύτιση με κατηγορούμενο. Κάθε ελληνική οικογένεια στο πρόσωπο της Ειρήνης, σιδηροδέσμιας με μια κουκούλα στο κεφάλι, στο αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ, είδε το παιδί της. Ταυτίστηκε με την οδυνηρή έκπληξη και την αγωνία των γονέων της, όπως και με τη θλίψη για τη σχεδόν βέβαιη καταδίκη της και την καταστροφή της ζωής και του μέλλοντός της. Η απρόσμενη και ανέλπιστη αθώωση της τη 13η Μαρτίου 2019 στο Χονγκ Κονγκ ολοκληρώθηκε με την εκ νέου αθώωση της την 29η Μαρτίου 2023 από την Ελληνική Δικαιοσύνη.΄΄