ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ

Η ρυζόπιτα ήταν ένα παραδοσιακό αρμυρόγλυκο γλύκισμα που συνηθιζόταν την Αποκριά, στη Μικρασία, στο Αϊβαλί πιο πολύ. Η συγκεκριμένη συνταγή ξεκίνησε από το Αϊβαλί, κατέβηκε στη Σμύρνη και από εκεί, με τη Χαρίκλεια, που πρωταγωνιστεί και με τους άλλους ξεριζωμένους, πέρασε στην απέναντι όχθη του Αιγαίου. Γιατί η Χαρίκλεια, ακόμα και πάνω στη φούρια της, έβαλε στο μπογαλάκι της, μαζί με την εικόνα του Ταξιάρχη, τους τσεβρέδες και τα χρυσοκέντητά εργόχειρα, το τετραδιάκι με τις συνταγές της, της μαγειρικής και της ζαχαροπλαστικής. Αναπόφευκτα, μαζί με την ιστορία της ρυζόπιτας, ακολούθησαν και συνδέθηκαν και άλλες σημαντικές και ασήμαντες ιστορίες και περιστατικά, γιατί όλα αυτά είναι το περιτύλιγμα, η ατμόσφαιρα, αλλά εντέλει και η ουσία της εποχής και της ιστορίας όλης.

Όπως, σχετικό με την ατμόσφαιρα στο αφήγημά μας, είναι ένα μικρό, στιγμιαίο, αλλά χαρακτηριστικό συμβάν, που έγινε αντιληπτό μόνο από δύο άτομα της συντροφιάς, που με τον τρόπο του το καθένα ένιωσε σιωπηλά αλλά ξεκάθαρα το γεγονός και δεν το φανέρωσε πουθενά, αφού ήταν κάτι σαν σπόρος πολύτιμου λουλουδιού, που χρειαζόταν κλειστό χώρο, χρόνο και φροντίδα για να ανθίσει...