ΕΝΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ

H Κυπριακή Καταστροφή του 1974 και η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 αναμφίβολα συνθέτουν δύο μελανές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Δυστυχώς, τα τραγικά ελληνικά λάθη, που οδήγησαν -πριν 50 και πριν 100 χρόνια- στον ενταφιασμό των ονείρων των Μικρασιατών και των Ελληνοκυπρίων, συνεχίζουν να συγκαλύπτονται επιμελώς και, έτσι, εμποδίζεται η άντληση των διδαγμάτων που θα απέτρεπαν την επανάληψη των ιδίων λαθών στο παρόν και το μέλλον. Η κοινότητα των ελληνικών λαθών μεταξύ των δύο αυτών συνταρακτικών γεγονότων του 20ού αιώνα, είναι εντυπωσιακή και δεν θα έπρεπε να αφήνει κανέναν Έλληνα αδιάφορο. Αυτή είναι η ελληνική ιστορία που πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία. Αυτή είναι η ελληνική ιστορία που πρέπει να γίνεται αντικείμενο προβληματισμού κάθε Έλληνα πατριώτη. Η τάση των Ελλήνων πολιτικών να επιρρίπτουν τις ευθύνες για τα λάθη τους σε ώμους ξένους πρέπει να καταπολεμηθεί. Οι ξένοι είναι φυσικό να υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα δικά μας. Η τάση των ηγετών μας να προσφεύγουν στη συστηματική συγκάλυψη των λαθών τους και να υπόσχονται πράγματα που είναι ανέφικτα, αποκλειστικά και μόνο για να εξασφαλίσουν τη ψήφο μας, επίσης πρέπει να καταπολεμηθεί. Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός πρέπει να ωριμάσει και θα ωριμάσει κατανοώντας τους λόγους που οδήγησαν στις μεγάλες εθνικές καταστροφές, που στιγμάτισαν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Το παρόν πόνημα φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως μια μικρή συνεισφορά σ’ αυτή την προσπάθεια.