411 π.Χ. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης (και των συμμάχων της καθεμιάς αντίστοιχα) μαίνεται ήδη από το 431 π.Χ., με εξαίρεση τη σύντομη ειρήνη του Νικία (421 π.Χ.). Για να αναγκάσει τους αντιπάλους να συμφιλιωθούν και να δώσουν ένα τέλος στον καταστροφικό πόλεμο, η Λυσιστράτη, μια Αθηναία με πυγμή, πειθώ και με το χάρισμα να συμφιλιώνει τους άλλους γύρω από το πρόσωπό της, συγκεντρώνει στο σπίτι της ένα πρωί από τα χαράματα πολλές γυναίκες από την Αττική και από τις κύριες πόλεις της Ελλάδας, περιλαμβανομένων και πόλεων των αντιπάλων, και τις πείθει να δώσουν όρκο ότι δεν θα κάνουν έρωτα με τους άντρες τους μέχρι εκείνοι να συνάψουν ειρήνη. Ταυτόχρονα, με πρόσχημα ότι θα κάνουν μια θυσία στη θεά Αθηνά, οι γηραιότερες καταλαμβάνουν την Ακρόπολη, όπου φυλάσσεται και ο θησαυρός της πόλης. Παρά τις διαφωνίες των εμπολέμων και τις αρχικές αρνήσεις ορισμένων γυναικών να συμμετάσχουν στην «απεργία του έρωτα», το πείσμα και το χάρισμα της Λυσιστράτης θριαμβεύει και οι αντίπαλοι διαπραγματεύονται μια συνθήκη. Με εξαίσια δομή, με πλήθος κωμικών στοιχείων και με υπέροχα θέματα την ειρήνη, τη συμφιλίωση και τη θέση της γυναίκας στην οικογένεια, την κοινωνία και την πολιτεία, η κωμωδία αυτή εξακολουθεί να παίζεται με επιτυχία σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.